about

Name: ralou
From: Athens, Greece
About me:
More..
Hate and love
  • Hate : heat
  • Love : cold
  • My music : whatever
  • My books : 2000 of them!
linked blogs

. . . .
Credits
Layout design by:

Pannasmontata

Layout revised by:

Yours truly

μια σκοτεινη γατα σουλατσαρει στο μυαλο μου
Κυριακή, Μαΐου 04, 2008,11:53 μ.μ.
...σαν μια - χημική - Άνοιξη...
Σαν να ξυπνάς σε ένα δροσερό, τριζάτο ανοιξιάτικο πρωινό με με μυρωδιά νερατζανθών.
Σαν την πρώτη βουτιά στη θάλασσα ενα Αυγουστιάτικο σκονισμένο μεσημέρι με καύσωνα
Σαν να περπατάς στο δάσος μετά από πρωτοβρόχι, μυρωδιές και βουητά από μέλισσες και αλλά ιπτάμενα ζούδια.
Σαν να παρακολουθείς μια νεογέννητη πεταλούδα να τεντώνει τα φτερά της μέσα στο αστικό τοπίο
Σαν να βλέπεις για πρώτη φορά τις δροσοσταλίδες, τα νεογέννητα μπουμπούκια, τα νέα πράσινα φύλλα λαμπερά πάνω στα σκούρα πράσινα περυσινά
Σαν να μυρίζεις το ψωμί που ψήνεται, λίγο πριν βγει από τον φούρνο, μυρωδιά γεμάτη υποσχέσεις στους γευστικούς κάλυκες.
Σαν να απλώνεις το χέρι μόλις ξυπνάς και αγγίζεις με μιας δύο αγαπημένα πλάσματα να κοιμούνται δίπλα.
Σαν το πρώτο χάδι της γάτας το πρωί, παρατεταμένο κουτούλημα της γάμπας και απαλό μαχμουρλίδικο χουρχούρισμα.

Σαν να δίνεις δυο σφιχτά φιλιά σε αγαπημένα μαραμένα μάγουλα και να ανακαλύπτεις ότι είχες να το κάνεις χρόνια.

Σαν να βρίσκεις τρία λαμπερά ζαφείρια μέσα σε μια χούφτα τανζανίτες
Σαν να ξεχωρίζεις μόνο τρεις φράσεις από ένα ολόκληρο μυθιστόρημα, που κάνουν όλη την διαφορά.
Σαν να περιμένεις μια υπόσχεση να πραγματοποιηθεί, κάποια λόγια να ακούσεις, κάτι παλιό να το ξαναθυμηθείς και να είσαι βέβαιος ότι θα είναι ευτυχισμένο.

Σαν να αισθάνεσαι ότι όλα αλλάζουν γύρω σου, για πρώτη φορά προς το καλύτερο.
Σαν να μην αφήνεις αδιάφορα την μαυρίλα να σε καταπιεί αλλά κρατιέσαι στις παρυφές της και την ζυγιάζεις με την λογική.

Σαν ένα μαγικό –χημικό- ραβδί να σε άγγιξε και όλα να μπήκαν στη θέση τους, όλα να πήραν τις σωστές διαστάσεις.

Δεκανίκια;
Ναι δεκανίκια.
Αλλά μ αυτά περπατάς με σταθερό βήμα μετά από καιρό.
Παίρνεις την δύναμη σιγά σιγά, βρίσκεις τον χαμένο ρυθμό, την χαμένη διάθεση.
Και ελπίζεις να τα πετάξεις μια μέρα, αλλά φοβάσαι κιόλας, πριν την δύναμη και τον ρυθμό και την διάθεση πρέπει να αποκτήσεις την αυτοπεποίθηση, την αίσθηση ότι το μυαλό σου ιάθηκε πια και μπορεί μόνο του να συνεχίσει.
Ότι οι συνάψεις έγιναν πιο δυνατές από μόνες τους, τα συναισθήματα τρέχουν πάνω τους σαν σε λαμπρές λεωφόρους και όχι από σκοτεινά αποπροσανατολιστικά σοκάκια.





Η νεοαποκτημένη μου –χημική- Άνοιξη απλώνεται μπροστά μου σε όλη της την δόξα, αλλά δεν με νοιάζει που είναι χημική.
Μπορώ να ανοίξω ξανά τα μάτια στο φως και όλα θα είναι καλά.

I'm back!
I'M BACK!
I'M BAAAAAAAAAAAACK !!!

Ετικέτες

posted by ralou
11:53 μ.μ. | 22 Comments so far |
 View My Public Stats on MyBlogLog.com