Name: ralou
From: Athens, Greece
About me:
More..
γατοϊστοριες
| . |
| . |
| . |
The ragdolls
| . |
| . |
| . |
μια σκοτεινη γατα σουλατσαρει στο μυαλο μου
Πέμπτη, Ιανουαρίου 31, 2013,10:27 π.μ.
O Σκύλος και ο Άνθρωπος που Είχε Σκύλο.
Ήταν κάποτε ένας Σκύλος.
Και ένας Άνθρωπος Που Είχε Σκύλο.
Ο Άνθρωπος ήταν
πολύ ευχαριστημένος με το σκύλο του.
Ο Σκύλος τον
αγαπούσε, του ήταν πιστός, χρήσιμος και κάπως διασκεδαστικός.
Και έκανε ένα
σωρό κόλπα που έκαναν τον Άνθρωπο πολύ χαρούμενο.
Βέβαια ο Σκύλος
δεν μπορούσε να λύσει τα μεγάλα και σοβαρά προβλήματα του Ανθρώπου.
Το πολύ πολύ να
μπορούσε να τον κοιτάξει με τα μελιά ανθρωπίσια μάτια του για να τον κάνει να
νοιώσει καλύτερα.
Γι αυτό ο
Άνθρωπος ήταν πολύ ευχαριστημένος
Και ο Σκύλος ήταν
ευχαριστημένος όμως
Απλά και μόνο γιατί
ήταν στην σκιά του Ανθρώπου του
Δεν ξερω αν το
έχετε αντιληφθει, οι σκύλοι γίνονται πολύ εύκολα ευτυχισμένοι έτσι απλοϊκοί που
είναι
Αλλά καθώς
περνούσε ο καιρός ο Σκύλος ένοιωσε την ανάγκη να ζητήσει από τον Άνθρωπο κάτι
περισσότερο.
Ήθελε ο Άνθρωπος
να τον δει σαν Άνθρωπο που Ήταν Σκύλος.
Και σαν βρήκε το
θάρρος -μια άτυχη, όπως αποδείχτηκε, στιγμή- το ξεφούρνισε!
Ο Άνθρωπος Που
Είχε Σκύλο ταχασε
Είναι καλό να
έχεις σκύλο αλλά όχι και να του δίνεις περισσότερα από όσα πρέπει.
Οι σκύλοι πρέπει
να κρατάνε τη θέση τους. Δεν είναι προσωπικοί φίλοι. Άντε να πούμε ότι είναι
οικογενειακοί φίλοι που μοιράζονται μαζί σου μια στιγμή χαλάρωσης ή μια βραδυνή
παρέα και που όταν τους ρωτάς «Τι κάνεις?» εκείνοι απαντούν μόνο «Καλά» πράγμα που
αποδεικνυεται πολύ βολικό και δεν σε μπλεκει με λεπτομέρειες για τα πιο επώδυνα
πράγματα στη ζωή τους.
Μέσα σε μια
στιγμή το αποφάσισε
Ο Σκύλος έπρεπε
να φύγει. Τον πήρε και τον αμόλησε σε μια ερημιά.
Μετά έφυγε
τρέχοντας, μη ρίχνοντας ούτε βλέμμα πίσω του.
Ο Σκύλος
σαστισμένος, δεν καταλάβαινε.
Διότι ως σκύλος
δε μπορούσε να αντιληφθεί ότι ήταν απλά ένα εργαλείο για τον Άνθρωπο Που κάποτε
Είχε Σκύλο
(Και δεν θέλεις
τα εργαλεία να ζητάνε πράγματα. Θέλεις?)
Περιπλανήθηκε
στις ερημιές για λίγο και μετά έκανε αυτό που κάνουν οι σκύλοι που σέβονται τον
εαυτό τους.
Έψαξε να βρει
ξανά τον Άνθρωπο του.
Αλλά αυτό
αποδείχτηκε άπειρα πιο δύσκολο από ότι φανταζόταν.
Περιπλανήθηκε με
οδηγό την μυρωδιά στα μέρη που πιθανόν να είχε παει ο Άνθρωπος.
Οσμίστηκε... και
να...!
Να, εδώ είχε βγει
για κυνήγι.
Κι εδώ άφησε τις
κορουλες του να παίξουν μια ηλιόλουστη μέρα.
Κι εδώ έδωσε μάχη
με τους εχθρούς του.
Κι εδώ πέρασε ένα
όμορφο απόγευμα με τους φίλους του.
Ο Σκύλος έβρισκε
όλα τα μέρη που είχε παει ο Άνθρωπος Που κάποτε Είχε Σκύλο αλλά όχι και τον
ίδιο.
Διότι ο Άνθρωπος,
μπορεί να μην ήξερε να κρύψει καλά τα χνάρια του αλλά ήξερε να κρύβεται καλά ο
ίδιος.
Ο Σκύλος
σκεφτόταν συχνά τις ώρες που πέρασε με τον Άνθρωπο, είχαν και καλές στιγμές
μαζί και μερικές φορές νόμιζε ότι πραγματικά τον κοιτούσε όχι σαν σκύλο αλλά
σαν σαν Άνθρωπο Που Ήταν Σκύλος.
Άλλες φορές πάλι
σκεφτόταν ότι τον κοιτούσε σαν ένα απλο σκύλο. Ούτε καν σαν τον δικό του σκύλο.
Παρ' όλα αυτά ο
Σκύλος πάντα νοσταλγούσε τον Άνθρωπο του.
Και πάντα
αναρωτιόταν τι να έκανε τώρα πια
Ίσως να είχε ένα
άλλο σκύλο.
Ίσως ο σκύλος του
να είχε τις ίδιες ικανότητες και να έκανε τα ίδια έξυπνα κόλπα με τον ίδιο
Και ίσως ο
Άνθρωπος να ήταν ευχαριστημένος
Η ίσως...
...ίσως ο
Άνθρωπος Που Κάποτε Είχε Σκύλο να είχε γίνει πια ο σκύλος κάποιου άλλου.
Να ήταν δηλαδή
ένας Σκύλος Που κάποτε Ήταν Άνθρωπος
Και ευχόταν...
Ευχόταν να μην
του έρθει ποτέ η ανάγκη να ζητήσει απ τον δικό του Άνθρωπο κάτι παραπάνω από το
να είναι ένα απλο χρήσιμο εργαλείο.
Και ευχόταν αν το
έκανε, να μην τον παρατούσαν κι αυτόν στις ερημιές.
Γιατί είναι
δύσκολα στις ερημιές ακόμα κι αν έχει κανείς την πιο καλή παρέα...
Και ο Σκύλος δεν
υπήρξε ποτέ εκδικητικό πλάσμα
Μονάχα ένα λυπημένο,
πλάσμα που πόναγε να γεμίσει ένα Κ Ε Ν Ο.
Ετικέτες just finction
