The Kübler-Ross model by Elisabeth Kübler-Ross "On Death and Dying".

Δεν μπορείς να εμποδίσεις τα πουλιά της λύπης να πετάνε πάνω από το κεφάλι σου,
αλλά μπορείς να τα εμποδίσεις να κάνουν φωλιά στα μαλλιά σου.
Κινέζικη παροιμία

Άρνηση:
Δεν έγινε! Δεν έγινε σου λέω! Δεν υπάρχει!
Δεν μου συνέβη αυτό, σε λίγες ώρες όλα θα είναι όπως παλιά.
Μια παραξενιά της τύχης έμπλεξε το βήμα μου, και παραλίγο να σκοντάψω.
Δεν κατάλαβα καλά! είμαι ολωσδιόλου χαζή!
Όχι τα αυτιά μου με κορόιδεψαν, τα μάτια μου με γέλασαν, οι μυρωδιές ήταν ψευδαίσθηση, δεν πικράθηκε το στόμα μου, και οι πληγές στις παλάμες μου αύριο θα έχουν επουλωθεί.
Ευτυχώς ο κόσμος είναι σπλαχνικός!

Θυμός:
Είμαι έξαλλη.
Με τον εαυτό μου,
με την τύχη που μου παίζει παιχνίδια,
με τα πράγματα γύρω μου,
με τους προαιώνιους εχθρούς μου,
με τους αγαπημένους φίλους μου,
με την βλακεία μου,
με την ευφυΐα μου και τα τερτίπια της.
Είμαι έξαλλη που είμαι έξαλλη...!
Γιατί ο κόσμος είναι τόσο μισητός;

Παζάρεμα:
Αν το επόμενο άτομο που θα δω στον δρόμο είναι παιδί, όλα θα διορθωθούν
Αν το επόμενο αυτοκίνητο που στρίψει στην γωνία είναι άσπρο, θα γυρίσω πίσω στο χρόνο και θα μπορέσω να το προλάβω.
Αλλά κι αν δεν έχω κάνει λάθος εγώ, μήπως να υποχωρήσω και να δώσω γη και νερό;
Αν επανορθώσω, αν πω ότι όλα είναι ένα αστείο, αν ζητήσω συγνώμη, αν κάνω ότι δεν συνέβη τίποτα;
Α! μπορώ να κάνω μια συμφωνία, οποιαδήποτε συμφωνία με τον κόσμο αρκεί ο κόσμος να γυρίσει εκεί που ήταν πριν...

Απόγνωση - Κατάθλιψη:
Μα τι είναι αυτό το μαύρο σύννεφο μπροστά στα μάτια μου, γιατί μου μυρίζει αποσύνθεση, γιατί οι ήχοι τρυπάνε τα αυτιά μου, γιατί τα χέρια μου έχουν πληγές που αιμορραγούν, γιατί η γεύση χάνεται από το στόμα μου;
Μπαίνω μέσα στο σπίτι, μπαίνω μέσα στο δωμάτιο, κλείνω την πόρτα, κλείνω τα φώτα, τυλίγομαι σε ένα σεντόνι, χώνομαι μέσα στον ύπνο, χάνομαι σε μονοπάτια ζοφερά, μόνο εικόνες σκοτεινές και θολές, καθόλου φως, καθόλου υγρασία μόνο ζέστη και ξερός άνυδρος αέρας.
Καίγομαι στην Κόλαση
Μαρτυράω στο Καθαρτήριο
...
Αποδοχή:
Ανοίγω το ένα μάτι.
Έχει λίγο φως έξω και είναι δροσερά.
Ίσως να είναι καλύτερα έτσι.
Μπορεί να πανε τώρα όλα καλύτερα.
Ήταν τρομακτικό αλλά πέρασε.
Περνάω έξω από την πόρτα του Παράδεισου
και δεν επιθυμώ πια να μπω μέσα. Εχω καιρό ακόμα!
Τουλάχιστον προς το παρόν, θα ευτυχήσω στο Καθαρτήριο.
Ολα - όλα; - είναι καλά.
Αγκαλιάζω την θλίψη μου και χαμογελώ στον πανδαμάτορα.
Κοιτάζω τον ήλιο που βγαίνει από το βουνό στα ανατολικά
Είμαι καλά.
Είμαι ζωντανή.

...αλλά...
Δεν κατάλαβα καλά! είμαι ολωσδιόλου χαζή!...
...χάνομαι σε μονοπάτια ζοφερά...
...είμαι έξαλλη που είμαι έξαλλη...
...ήταν τρομακτικό αλλά πέρασε...
...αν ζητήσω συγνώμη, αν κάνω ότι δεν συνέβη τίποτα...;
...ζέστη και κι ξερός άνυδρος αέρας...
...αλλά μήπως έχω κάνει λάθος εγώ...;
...με την τύχη που μου παίζει παιχνίδια...
...ίσως να είναι καλύτερα έτσι...
...έχω κάνει σίγουρα λάθος...
...οι πληγές στις παλάμες μου αύριο θα έχουν επουλωθεί...

Ω! Τα πέντε στάδια της θλίψης...
Όχι όμως σειριακά...!
Ανακατεύονται χαοτικά.
Στερούν και την παραμικρή ευκαιρία να προγραμματίσω το χρονικό πλαίσιο που θα κινηθούν.
Α! Τώρα διαπραγματεύομαι και πριν ήμουν θυμωμένη, άρα τώρα μένει να πέσω σε απόγνωση αλλά μετά θα το αποδεχθώ.
Χα!
Εδώ δεν χωράει λογική.
Δεν υπάρχει μια βολική σταθερή τροχιά. Η τροχιά είναι κυκλικό σχήμα που τουλάχιστον επαναλαμβάνεται σταθερά.
Εδώ πρόκειται για φρακταλς.
Ένα κομμάτι είναι μέρος ενός άλλου... που είναι μέρος ενός άλλου... που είναι μέρος ενός άλλου...
Σαν τα πουκάμισα του κρεμμυδιού που όλο και αφαιρείς και όλο κι άλλο έχεις να αφαιρέσεις.
Και το κακό είναι ότι όταν τα αφαιρέσεις όλα δεν μένει απολύτως τίποτα.
Μηδέν.

Καλό αυτό.
Σημαίνει ότι μπορώ να ξεκινήσω πάλι από την αρχή.
Εμπρός λοιπόν! Προχώρα!
Τρία εκατοστά πάνω, σαράντα εμπρός, πάτα!
Το άλλο πόδι τώρα.
Προχώρα!
Το πολύπτυχο πακετάκι έφυγε λίγο πιο νωρίς απ' ότι υπολόγισα, και έπνιξε με το βάρος του την ζωή των ανθρώπων.
Θα περιμένω τώρα τον Ασπρο Βασιλιά και την ριπή του ανέμου να με σπρωξει ανάμεσα στα δύο βουνά να λικνιστούμε μαζί στην ανυπαρξία.
Προς το παρόν όμως θα χαθώ μέσα στην μαύρη τρύπα στην οποία συρρικνώθηκε αυτή η απουσία, θα βουτήξω μέσα της και θα νοιώθω το αμετάκλητο και το οδυνηρό της.
Ενα χειροφίλημα δεν ήταν ικανό να δωσει αναβολή στο αμετάκλητο τέλος.

Τελικά, ο μικρός στρατός μου από φουριόζα ηλεκτρόνια , έφτασε στον προορισμό του και κάποιος δεν έκανε τίποτα περισσότερο παρα να πατήσει …
Do you want to save this file?
This file will be permanently deleted
Are you sure?
YES ..............NΟ
Click… click… click…

Retrospectiva σημερα.
Αναφορές σε παλιά πόστ αυτού του μπλογκ, που αράχνιασε τελείως.
Αν κανείς μπορεί να βοηθήσει στην ανακαίνιση, πάσα προσφορά δεκτή!
Κανένα καινούργιο consept, καμιά καινούργια συγκεκριμένη ιδέα, κάτι...

Ετικέτες it's only words, retrospevtiva